திராவிட முதலாளிகளும் திரைப்படத் தொழிலாளர்களும்: தமிழ் சினிமாவில் ஒரு சமூக-பொருளாதார பயணம்

திராவிட முதலாளிகளும் திரைப்படத் தொழிலாளர்களும்: தமிழ் சினிமாவில் ஒரு சமூக-பொருளாதார பயணம் : சமரன்

தமிழ்நாடு, இந்தியாவின் திரைப்படத் துறையில் திராவிட இயக்கத்தின் செல்வாக்கு ஒரு தனித்துவமான அத்தியாயமாக விளங்குகிறது. திராவிட முதலாளிகளும் திரைப்படத் தொழிலாளர்களும் இணைந்து, தமிழ் சினிமாவை ஒரு பொழுதுபோக்கு ஊடகமாக மட்டுமல்லாமல், சமூக மாற்றத்திற்கான ஒரு சக்திவாய்ந்த கருவியாகவும் மாற்றியுள்ளனர். இந்தக் கட்டுரை, திராவிட முதலாளிகளின் பங்களிப்பு, திரைப்படத் தொழிலாளர்களின் பங்கு, மற்றும் இவை இரண்டும் தமிழகத்தின் அரசியல் மற்றும் கலாசார நிலப்பரப்பை எவ்வாறு வடிவமைத்தன என்பதை ஆராய்கிறது.

திராவிட இயக்கமும் திரைப்படத் துறையும்
திராவிட இயக்கம், 20-ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், சாதி ஒழிப்பு, பகுத்தறிவு, மற்றும் இந்தி எதிர்ப்பு போன்ற கொள்கைகளை முன்னெடுத்து, தமிழகத்தில் சமூக மாற்றத்திற்கு வித்திட்டது. இந்த இயக்கம், திரைப்பட ஊடகத்தை ஒரு பிரச்சாரக் கருவியாகப் பயன்படுத்தியது, குறிப்பாக திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் (தி.மு.க) மற்றும் அண்ணா திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் (அ.தி.மு.க) ஆகியவை இதில் முக்கிய பங்கு வகித்தன. 1950களில் வெளியான படங்களான *பராசக்தி* (1952), *வேலைக்காரி* (1949), மற்றும் *ரங்கோன் ராதா* (1956) போன்றவை திராவிட இயக்கத்தின் கொள்கைகளை மறைமுகமாகவும், சில சமயங்களில் நேரடியாகவும் வெளிப்படுத்தின. இப்படங்களில், தி.மு.க-வின் கருப்பு-சிவப்பு கொடி மற்றும் உதயசூரியன் சின்னம் ஆங்காங்கே காட்டப்பட்டன, இருப்பினும் தணிக்கை வாரியத்தின் கட்டுப்பாடுகளால் அவை பெரும்பாலும் மறைமுகமாகவே சித்தரிக்கப்பட்டன.

திராவிட முதலாளிகளின் எழுச்சி
திராவிட முதலாளிகள், குறிப்பாக சி.என். அண்ணாதுரை, மு. கருணாநிதி, எம்.ஜி. ராமச்சந்திரன் (எம்ஜிஆர்), மற்றும் ஜெ. ஜெயலலிதா போன்றவர்கள், திரைப்படத் துறையை அரசியல் செல்வாக்கு பெறுவதற்கு ஒரு மேடையாகப் பயன்படுத்தினர். இவர்கள் திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களாகவும், நடிகர்களாகவும், திரைக்கதை ஆசிரியர்களாகவும் பணியாற்றினர், மேலும் தங்கள் படைப்புகள் மூலம் திராவிட இயக்கத்தின் கொள்கைகளை மக்களிடையே பரப்பினர். உதாரணமாக, 1952இல் வெளியான *பராசக்தி* திரைப்படம், சமூக அநீதிகளையும், பகுத்தறிவு சிந்தனைகளையும் மையமாகக் கொண்டு, தமிழ் சினிமாவில் ஒரு திருப்புமுனையை ஏற்படுத்தியது.

எம்ஜிஆர், தனது நடிப்பு மற்றும் தயாரிப்பு மூலம், அ.தி.மு.க-வை ஒரு மக்கள் இயக்கமாக உருவாக்கினார். 1977இல் முதலமைச்சராகப் பதவியேற்ற அவர், திரைப்படங்களைப் பயன்படுத்தி தனது அரசியல் பிம்பத்தை வலுப்படுத்தினார். 1984இல், அவர் அமெரிக்காவில் சிறுநீரக மாற்று சிகிச்சையில் இருந்தபோது, அவரது மருத்துவமனைக் காட்சிகளை நிகழ்படமாக எடுத்து தமிழ்நாட்டு திரையரங்குகளில் காட்டி, தேர்தல் பரப்புரை செய்தது அ.தி.மு.க-வின் தனித்துவமான உத்தியாக இருந்தது.

திரைப்படத் தொழிலாளர்களின் நிலை
திரைப்படத் தொழிலாளர்கள், தமிழ் சினிமாவின் முதுகெலும்பாக இருந்தபோதிலும், அவர்களின் பொருளாதார மற்றும் சமூக நிலை பெரும்பாலும் பரிதாபகரமாகவே இருந்தது. 1980களில், தென்னிந்தியாவில் 98 ஸ்டுடியோக்கள் மற்றும் 2,742 தயாரிப்பு நிறுவனங்கள் இயங்கினாலும், திரைப்படத் தொழிலாளர்களுக்கான தொழிற்சங்க இயக்கங்கள் உருவாகவில்லை. இதனால், தொழிலாளர்களின் உரிமைகள் புறக்கணிக்கப்பட்டன, மேலும் திரைப்படத் தயாரிப்பு ஒரு தொழிலாக அரசால் அங்கீகரிக்கப்படவில்லை. இந்தக் குறைபாடுகளை மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் கவனிக்கத் தவறின.

இருப்பினும், திரைப்படத் தொழிலாளர்கள், ஒளிப்பதிவாளர்கள், எடிட்டர்கள், ஒலி பொறியாளர்கள், மற்றும் பிற தொழில்நுட்ப வல்லுநர்கள் என, திரைப்படங்களின் வெற்றிக்கு முக்கிய பங்காற்றினர். ஆயிரக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் இத்துறையில் பணியாற்றினாலும், அவர்களின் உழைப்பு பெரும்பாலும் அங்கீகரிக்கப்படவில்லை, மேலும் பொருளாதார பாதுகாப்பு இல்லாமல் இருந்தது.

சமூக மற்றும் அரசியல் தாக்கம்
திராவிட முதலாளிகளின் திரைப்படங்கள், தமிழகத்தில் அரசியல் மாற்றங்களுக்கு வழிவகுத்தன. தி.மு.க மற்றும் அ.தி.மு.க ஆகியவை திரைப்படங்களைப் பயன்படுத்தி மக்களிடையே தங்கள் கொள்கைகளைப் பரப்பின, இதனால் 1967 முதல் தமிழகத்தில் திராவிடக் கட்சிகள் ஆட்சியில் நீடிக்க முடிந்தது. கா.ந. அண்ணாதுரை, மு. கருணாநிதி, எம்ஜிஆர், மற்றும் ஜெயலலிதா ஆகியோர் திரைப்படத் துறையில் இருந்து முதலமைச்சர்களாக உயர்ந்தனர், இது உலக அளவில் ஒரு அரிய நிகழ்வாகும்.

ஆனால், திராவிட இயக்கம் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு, திரைப்படங்களின் உள்ளடக்கத்தில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் ஏற்படவில்லை. பொழுதுபோக்கு படங்களே மேலோங்கி நின்றன, மேலும் கருத்தாழமிக்க படங்கள் குறைந்தன. இது, திரைப்படத் துறையை அரசியல் கருவியாக மட்டுமே பயன்படுத்தியதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டாக விமர்சிக்கப்பட்டது.

இன்றைய சூழல்
இன்று, தமிழ் சினிமா உலகளாவிய அளவில் அங்கீகாரம் பெற்றுள்ளது, ஆனால் திரைப்படத் தொழிலாளர்களின் நிலை இன்னும் முழுமையாக மேம்படவில்லை. தொழிற்சங்கங்கள் மற்றும் அரசின் ஆதரவு மூலம், தொழிலாளர்களுக்கு சமூக பாதுகாப்பு மற்றும் பொருளாதார உறுதிப்பாடு வழங்கப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கைகள் வலுப்பெற்று வருகின்றன. அதேநேரம், திராவிட முதலாளிகளின் செல்வாக்கு, தமிழ் சினிமாவின் பொற்காலத்தை உருவாக்கியதோடு, அரசியல் மற்றும் கலாசார உரையாடல்களைத் தொடர்ந்து வடிவமைத்து வருகிறது.

முடிவுரை
திராவிட முதலாளிகளும் திரைப்படத் தொழிலாளர்களும் இணைந்து, தமிழ் சினிமாவை ஒரு சமூக-அரசியல் இயக்கமாக மாற்றியுள்ளனர். திராவிட இயக்கத்தின் கொள்கைகளை மக்களிடையே கொண்டு சேர்க்க திரைப்படங்கள் ஒரு சக்திவாய்ந்த ஊடகமாக அமைந்தன, ஆனால் தொழிலாளர்களின் உரிமைகள் மற்றும் அவர்களின் பங்களிப்பு இன்னும் முழுமையாக அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டியுள்ளது. தமிழ் சினிமாவின் எதிர்காலம், இந்த மரபை மேலும் வளர்க்கவும், தொழிலாளர்களுக்கு உரிய மரியாதையை வழங்கவும் முயற்சிக்க வேண்டும்.